چوش کہ منی فکریں تکبر کم سردرین ؤ لگوریں مردم کنت، چیا کہ آی دراھیں کردار جَہلتر ؤ پٹَکتر انت باچکو وتئی منّ ڈِکؤ دات ؤ وتا برابر ؤ ھمسر کنت ؤ چو ھما بازاری جنین وڑا زورا پہ زبان دات ؤ وتا بُرز جنت یعنی من چہ شما دراھیں مردماں شرتراں او وتئی منّ ھچ کسٰ چو کہ وت حساب نہ کنت بلہ وتئی دلٰ وتئی کار ؤ کرداں ھوں شر زانت بلہ چو ابوجہل پیمٰ زورا پہ جاھلی ؤ نادان ي دات،
پرچیا کہ ھچ کسٰ بودشت اے وڑیں مردمٰ نیست اؤ نہ کسءِ راضیگ ایں پہ اے وڑیں مردم دیدار ؤ دیم گیندگٰ،
پرچیا کہ اے وڑیں مردم دلٰ ھدا کور کنت ؤ اللّہ تبارک و تعالیٰ وتئی نارضايٰ وھدء اعلان کنت گڑا دراھیں بشرا بودشت آی نبیت پہ ھر کسی دماغاں چو مُرتگیں ڈونڈئیگٰ بد بؤ کنت ؤ شکل ؤ اندازی برابر چو خنزیر وڑا پہ مردم چماں حساب بیت.
اللّہ وتئی قدرتاں وت بزانت ؤ اللّہ قادر ؤ تواناین ؤ بخوشوک ؤ معاف کنوک ؤ امتحان کنوکیں اؤ عالم الغیب تہنا ھمای وتیں،
اللّہ کل انسانٰ چہ آخری عمر رُسوايٰ نجات دیات ؤ ھر مسلمان عاقبتٰ کلمہٰ لاالہ الااللّہ ؤ محمدالرسول اللّہٰ آی نصیب کنات.
اے اللّہ اے عاصي گناھاں درگذر کہ برءِ برءِ تئی إحسان ؤ نعمت قدرتاں فراموش کنت ؤ باز کنت غلہ ؤ زاری.
اے اللّہ توائے منی لیلیٰ پہ تو من عاشقاں گل
اؤ مکن ھچ وھد چہ وتئی زیبايٰ مارا تو غافل
شپ چہار پاسٰ رحمت پہ ھما کس بنت نازل
کہ آی مصلیٰ سرا نشتگ ؤ وان ایت نماز نافل
نبیسوک آسکانی بلوچ وتیں
