سالءِ سرجمٰ گؤست و شوت.

سالءِ  سرجمٰ گوست  و شوت  پُرّیں.
ندیستگ  من  ماھرنگ   قیمتی دُرّیں.

نوں جاہ جتگ زھیراں  مرچی دلبُریں.
کہ مارا  آرم نئیل أنت زھیر دلبرِ دُرّیں.

گُل  مئی  تائیں   چہ  ھمسراں  شَرّیں.
پاد  پازیپ و گوش گوں  کونلاں زرّیں.

کہ  نشتگ ماں  قصر و گوادگرءِ  ٹَرّیں.
نوں بیا منی قاصد تو بانزلاں چو تَرّیں.

چو  بگوش  مئی  ماھرنگٰ  مزن مَرّیں.
من دیم  داتگ یک پیغامُ  کاغدءِ زبرّیں.

نازرک ایں دستٰ ماں پُشت کاغدا پِرّیں.
ماھرنگ  تو مئی  پیغامِ پسوا جَنِ تَرّیں.

من نشتگاں یک ملکءِ   بے ترا  گُل بَرّیں.
کہ  اے دل نہ سہڑ ایت و  بے ترا   بِرّیں.

میر آســـــــــــــکانی بلـــــــــــــوچ

مکن کوکو کپوتچوشیں

مکن کوکو کپوت چوشیں. 

چیا سوچ ئے  دلٰ  ریشیں.

مگیج منا ترانگاں  پیشیں.

غماں چہ زیادہ و  گیشیں.

اگاں کوکو کن ئے چوشیں.

منا کموک  شراب  نوشیں.

شـاعـر آسـکانی بلـوچ وتیں

شرنگیں زال و ملاحرام کور.

پیشگال: شرنگین زال و ملا حرام کور

بیت یک روچِ و روزگارءِ و یک شرنگین جنینءِ و بے سواتین مردینءِ وت یک حرام کورین ملایءِ، 

بزانکہ ملایٰ مردِ زال چمِ چئیرا کوتگ و لوٹ ایت کہ زالِ طلاقان پہ یک وڑءِ بگیرت و وتئی سانگ بہ کنت شر رنگین جنینٰ،

بزانکہ زال لوگ واجہ ھر کجای رؤت ملای پہ رندئین کہ مرد یک کارءِ بہ کنت و ملا یک نوکین فتوای صادر بہ کنت،

بزان مردکٰ سُبکیں قضاء حاجتءِ گپت و دیم ی گون قبلہٰ کوت و نشت، 

ملایٰ فتوا صادر کوت کہ تئی جنِ طلاق کپتگ انت پمشکٰ کہ تو دیم گون قبلہٰ کوتگ و قضاء حاجت إت کوتگ،

خیر، مرد وھدِ کہ لوگٰ شوت جنین طلاقی دات انت جنینٰ جوست کوت مرد ترا چونین غنوکئے مردا گوشت نہ ملایٰ گوشتہ تئی جنِ طلاق کپتگ انت پمشکٰ کہ تو دیم گون قبلہٰ کوتگ وسُبکیں قضاء حاجتءِ کوتگ. 

المہم، ملایٰ مردِِ جن سانگ کوت، پدا ھما مردک ملای رندا بیت کہ بارین ملا دیما گون قبلہٰ  نہ کنت وھدِ کہ سُبکیں قضاء حاجت کنت. 

یک وھدءِ مردا دیست کہ ملایٰ دیم گون قبلہٰ کوتگ و سُبکیں قضاء حاجت کنگایں،

مردک غل بوت کہ ملای جنِ طلاق ھوں کپتگ انت من پدا وتئی جنینٰ سانگ کناں. 

گوڑا مردا گوشت کہ ملا تئی جنِ طلاق کپتگ انت تو دیم گون قبلہٰ کوتگ و قضاء حاجت کوتگ، 

بلہ وھدءِ کہ ملایٰ جوب دات و گوشت ی واجہ منی دیم گون قبلہٰ بوتہ بلہ واجکار سر من ترینتگ دیم پہ نمبیگٰ کوتگ.

میر آســـــــــــــکانی بلـــــــــــــوچ

او منی قاصد کپوتیں حال دئے شومیں ناشرا.

اؤ منی قاصد کپوتیں حال دئے شومیں ناشرا.

جوڈ  جم کن چینی مینڈان تو درآ چہ گوادرا.

گلزمین  می ساه ؤ جانیں ما چتؤ بخشیں ترا.

اے نهنت نوکین خیالء پچ کن کوهنین دفترا.

چینچو ماتی لعل کسانیں وارتگ شومین رسترا.

اے پما دراهین حساب انت زاناں دلگوش نہیں ترا.

دست رسؤں نیستیں مروچی چی کنت قسمت دیمترا. 

باندا کئیت ایں وهد بلوچ ئے ترا دروش ایت چو جنترا.

میر آســـــــــــــکانی بلـــــــــــــــــــــوچ

لایق إنت تعریف پہ خداوندا

لائک  انت    تعریف    پہ    خداوندا.

بلہ کموک ایں  توصیفء  کناں چندا.

پہ گُل شکر  گال ایں   ماهِ   دپ کندا.

سکہیں بالاد  گوں  شوک ایں   دلبندا.

گُل  تنک  دیم  گون شیپگ ایں   پونزا.

سیستگ دل مئی  چہ بوست  باهوندا.

سال سیم گؤست شوت چہ مئ زندا.

نیست   تئی درور   پہ    منی   گیندا.

سند  پنجاپ و  ماں باغچہ ایں  ھندا.

گُل گوشئے سئولء روستگ ماں مندا.

وھدء کہ من گینداں ماہ  گُلء جیندا.

گوشئےداغ دات ماھرنگ مئی دلِ بندا.

ھر وھد  دعای  لوٹاں من چہ خداوندا.

ھچبر چہ گُلیں مھرنگٰ خدا منا مسندا. 

میر آسکانی بلوچ.

سید ظھور شاہ بلوچی نبشتانک رھبند.

مرچاں ھر یکء یک گروپء وتساپٰ جوڈ کنت و ھما حسابٰ کنت کہ سَر کن و پِر کن و ھوپ کن و ھچ.

بلہ چوش نزان أنت کہ آیا اے نبشتہاں کہ ما جوڈ کنیں اگاں یکء سوال بہ کنت گوڑا جواب مئی گورا ھست یا کہ نہ.

چو سید ظھور شاہ ھاشمی وڑا کہ گوشتی بزاں عربی حرفاں بس پہ نام و نشانٰ کار و مرز کنئگ بنت.

گوڑا مردماں سوال کوت کہ واجہ تو اے حرف کہ چہ بلوچ قاموسٰ کشیتگ و بے گواہ کوتگ أنت گوڑا مردم چوں اے حرفاں کار و مرز بہ کنت و چہ کجا اے حرفاں شوھاز بہ کنت.

گوڑا بزاں آئی ھاریں زباں لیل بیت و پسو داتی نکوت.

مونج و گونگ بوت و نشت چو کہ مروچی بلوچی زبان گونگ و مونجیں و دگہ راہ و رھبند شوھاز کنت.