بُنیادگپ : ھوشمند و پہوالیں گپ.
مزنیں دیوان و درگاھاں پہوالیں گپ و دگرِ شکایت کنئگِ نتیجہ پہ وت سر درد و مُصیبت جوڈ کنئگ إنت.
یکبرء پادشاہ جنگل نِزور بوت چہ شکارا عاجز بوت ماں غارء وپت وتئے نادراہ کوت تانکہ چہ وڑا آی لاپ سئیر و پزور بہ بیت.
گوڑا دراھیں جنگل جانور آتک و پادشاہ اش دیدار گیندی کوت او پادشاہٰ شکار کوت و وارت أنت، و مُلا روباہ سہیگ ھوں بوت و شوت پہ پادشاہ دیدارا، بلہ وھدء کہ دیستی بازیں جانورء پد ھست کہ ماں غارا شوتگ أنت بلہ واترا ھچ خبرء نیست او پد و نشان واتر کنئگئے نیست و ھوڈ دپٰ بازیں ھڈ و پانکلگء ریتکئگ.
چہ دورا ملا روباہٰ پادشاہ جنگلٰ سلامء دات و شیرا پسو دات و گوشتی واجہ مُلا وشاتکئے بیا ھوڈ تہا، مُلایٰ پسو گردینت کہ واجہ سلامت باتئے چوشکہ من گینداں ھر کس کہ ھوڈ توکٰ آتکہ پدا واتر نبیتگ..
وھد گوست و شیر آپ و لاپ بیت و دراہ بیت.
گوڑا وت و گُرکٰ امراہ بوت و پہ شکارا شوت أنت کہ گُرکٰ روباہ شکایت کوت کہ واجہ تو نادراہ بیتگئے ما درستاں آتکہ ترا گیندوک کوتہ بس مُلا روباہ نیاتکہ ترا گیندوک نکوتہ.
شیرا گوں گُرکٰ گوشت وھدء روباہ کئیت منا اشارہ بکن کہ من تئی گپان ترانگ بہ کپاں،
روباہٰ زانت کہ گُرک گوں شیرا امراہ بیتگ ھردوک پہ شکارا شوتگ أنت زاناں کہ گُرک منی شکایتٰ کنت پرچیا کہ ھر کس وتئی طرف دارا فجاہ کاریت.
گوڑا روباہ آتک و گُرکٰ شیر اشارہ کوت کہ واجہ روباہ حاضر بیتگ،
شیرا سر چست کوت و گوں ملا روباہٰ مخاطب بوت و سوالی کوت کہ واجہ تو کجا گار بیتگئے،
ملایٰ پسو دات کہ واجہ من تئی درمان شوھازا بیتگاں، گوڑا شیرا گوشت کہ تو چہ درمان پہ من حاصل و شوھاز کوتگ.
روباہٰ پسو دات کہ بلہ واجہ تئی دراھي درمان گُرگِ راستی پادِ ھڈِ مچگ إین.
شیرا جت چامپولء گُرکٰ او راستی پادی فروشت و مچگی کش إت و وارت.
روباہ شوت گُرکِ راہ دیمٰ کسانیں جُمپء سرا اوشتات، و گُرکِ پاد فروشتگ أت و لنگ جنان خون ریچان و جہلاد أت،
ملا روباہٰ سلامء دات کہ... واجہ سُہریں موزگ صاحب تو چونئے وھدء کہ مزنیں درباراں نیندئے سرا پہ ھوش کن و گپ کن.
رجانک و ترینوک آسکانی بلوچ.
